19. Małe szanse są często początkiem wielkich przedsięwzięć.

Z perspektywy Charlie

- Podwieźć cię do domu ? - zapytał mój ojciec, kiedy sięgałam po swoją kurtkę z magazynu.
- Nie trzeba mój przyjaciel po mnie przyjedzie - odpowiedziałam, uśmiechając się.
- Ja idę, do zobaczenia jutro na obiedzie - pomachałam mu na pożegnanie i wyszłam przed sklep, gdzie czekać miał na mnie Harry. Pogoda znacznie się pogorszyła od rana. Niebo osunęło się ciemnymi chmurami, a spod nich przebłyskiwał księżyc. W końcu zza rogu wyjechało auto jednak nie był to samochód Harry'ego. Po rejestracji, którą już widziałam nie raz rozpoznałam, że był to Louis. Co on tutaj do cholery robił ?
- Hej ! - zawołał i wyszedł z samochodu, pędząc w moją stronę.
- Lou musisz iść - powiedziałam stanowczo, odpychając go od siebie.
- Ale dlaczego ?
- Zrób to dla mnie i po prostu idź stąd zanim nas zobaczy.

- Kto nas zobaczy ? - zapytał poirytowany i chwycił mnie za ramiona. - Muszę ci coś ważnego powiedzieć i nie, to nie może poczekać.

W tym momencie podjechało drugie auto tym razem był to czarny Range Rover Harry'ego. Nie powiem ma chłopak wyczucie czasu.

- Louis ? - zapytał zdziwiony i zdenerwowany, widząc sposób w jaki mnie trzyma. - Co ty jej kurwa robisz ?
- A ty co tutaj robisz ? - zapytał, wciąż przyglądając mi się uważnie i czekając na wyjaśnienia. Harry podszedł do niego i wyrwał mnie z silnego uścisku Lou.
- Przyjechałem po moją dziewczynę - odpowiedział, trzymając mnie w ramionach. Dziewczynę ? Nie mówię, że mi to przeszkadza, ale szczerze mówiąc nie spodziewałam się takiego obrotu akcji.
- Co ty sobie znowu ubzdurałeś ? - zapytał Tomlinson, podchodząc nieco bliżej.
- Przyszedłem do niej rano i wyznaliśmy sobie miłość - mimowolnie zaśmiałam się z jego wypowiedzi.
- Ja właśnie po to przyjechałem.
- Odpierdol się od mojej dziewczyny - wysyczał wściekły Harry. Odsunął mnie na bok i podszedł do Lou, powalając go jednym ciosem na ziemię. Przerażona zakryłam dłonią usta i chciałam im przerwać jednak Louis podniósł się i zadał Harry'emu cios w brzuch. Chłopak zgiął się w pół jednak się nie poddał. Zaczęli okładać się pięściami.

- Przestańcie ! - krzyknęłam, kiedy łzy spływały po mojej twarzy. - Skończcie, proszę !

Żaden z nich nie miał zamiaru odpuścić, więc podeszłam do nich i starałam się w jakiś sposób zahamować ich walkę.

- Przestańcie do chuja ! - warknęłam. - Po prostu odpuśćcie !

- Harry przestań proszę - szepnęłam, widząc, że chłopakowi ciężko ustać na własnych nogach. Odwrócił się w moją stronę i puścił Louis'a, który prawie nieprzytomny leżał na ziemi. Uklęknęłam przed nim i objęłam jego twarz dłońmi. - Co ty zrobiłeś...
- Ja... ja przepraszam - mruknął. - Nie wiedziałem co robię.
- Lou – zaczęłam cicho, ocierając łzy z twarzy. - Lou słyszysz mnie ?
- Spokojnie - szepnął i uśmiechnął się do mnie lekko. Widziałam jak wielki ból mu to sprawia. - Widzisz ? I na co ci to było ? Mnie wybrała.
- Nikogo nie wybrałam - jęknęłam. - Nie wiem co w was wstąpiło. Najlepsi przyjaciele biją się o zwykłą dziwkę – prychnęłam.

- Nie jesteś dziwką. Jesteś moją księżniczką - wyszeptał Harry, całując mnie w czoło. - Kocham cię najmocniej na świecie, ale musisz wybrać. Albo ja, albo on. Przykro mi Charlotte, ale ja inaczej nie potrafię. Powiesz mi jak będziesz gotowa.

Wstał z ziemi i wsiadł do samochodu, odjeżdżając. Lou pożegnał się ze mną, stawiając mi te same warunki.

Otworzyłam drzwi mojego mieszkania i usiadłam na sofie. Wyjęłam z kieszeni telefon gdzie czekała na mnie jedna nowa, nieodebrana wiadomość.

Od Harry:

Kocham cię, księżniczko xx

Nie sądziłam, że to wszystko zajdzie tak daleko. Nie wiem, którego kochałam bardziej i czy w ogóle któregoś kochałam. Przymknęłam powieki choć na chwilę, chcąc się zrelaksować. Telefon zawibrował mi w dłoni, sygnalizując nowego sms'a. Przeklęłam nadawcę tej wiadomości i wstałam, udając się do łazienki. Rozebrałam się i weszłam pod prysznic. Odkręciłam gorącą wodę, pozwalając jej obmyć brudy z całego dzisiejszego dnia. Mimo szumu lejącej się wody usłyszałam dzwonek.

- Nawet nie można się spokojnie umyć – warknęłam i wyszłam spod natrysku. Owinęłam się szlafrokiem i zeszłam na dół, by otworzyć.

- Harry ? - zdążyłam się zapytać, nim chłopak wpił się w moje usta.

- Stęskniłem się - zamruczał mi do ucha, przygryzając jego płatek. Jęknęłam pod wpływem jego dotyku.

- Nie - powiedziałam stanowczo, kiedy się opanowałam. - Poczekaj do jutra.

Popchnęłam go z powrotem na ganek i zamknęłam mu drzwi przed nosem.

- Kocham cię ! - zawołał na co się zaśmiałam. I jak tu go nie kochać ?

**********

Jeszcze dwa rozdziały i epilog, kochani.